Κάτι Άλλο.

Διάβασε , δεν είναι αυτό που νομίζεις.





Νιώθω σαν κόνσερβα με σαρδέλες, είπε. Νιώθω σαν έμπλαστρο, είπα. Νιώθω σαν σάντουιτς με τόνο, είπε. Νιώθω σαν τομάτα κομμένη σε φέτες, είπα. Νιώθω σαν νά’ρχεται βροχή, είπε. Νιώθω σαν να σταμάτησε το ρολόι, είπα. Νιώθω σαν η πόρτα νά’ναι ξεκλείδωτη, είπε. Νιώθω σαν ένας ελέφαντας να μπαίνει μέσα, είπα. Νιώθω σαν να πρέπει να πληρώσουμε το νοίκι, είπε. Νιώθω σαν να πρέπει να βρούμε καμιά δουλειά, είπα. Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε. Νιώθω σαν να μη θέλω να δουλέψω, είπα. Νιώθω σαν να μη νοιάζεσαι για μένα, είπε. Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε έρωτα, είπα. Νιώθω σαν να παρακάνουμε έρωτα, είπε. Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε περισσότερο έρωτα, είπα. Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε. Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπα. Νιώθω σαν να θέλω ένα ποτό, είπε. Νιώθω σαν να θέλω λίγο ουίσκι, είπα. Νιώθω σαν να καταλήγουμε σε κρασί, είπε. Νιώθω σαν να’χεις δίκιο, είπα. Νιώθω σαν να παραδίνομαι, είπε. Νιώθω σαν να χρειάζομαι ένα μπάνιο, είπα. Νιώθω σαν να χρειάζεσαι ένα μπάνιο, είπε. Νιώθω σαν να πρέπει να σαπουνίσεις την πλάτη μου, είπα. Νιώθω σαν να μην μ’αγαπάς, είπε. Νιώθω σαν να σ’αγαπώ, είπα. Νιώθω αυτό το πράγμα μέσα μου τώρα, είπε. Νιώθω αυτό το πράγμα μέσα σου κι εγώ, είπα. Νιώθω σαν να σ’αγαπώ τώρα, είπε. Νιώθω σαν να σ’αγαπώ εγώ πιο πολύ απ’ό,τι εσύ εμένα, είπα. Νιώθω υπέροχα, είπε. Νιώθω σαν να θέλω να ουρλιάξω. Νιώθω σαν να θέλω να συνεχίσω για πάντα, είπα. Νιώθω σαν να μπορείς, είπε. Νιώθω, είπα. Νιώθω, είπε. ντουζ Μας αρέσει να κάνουμε ντουζ στη συνέχεια (θέλω το νερό πιο ζεστό από κείνη) και το πρόσωπό της είναι πάντα απαλό και ήρεμο και θα με σαπουνήσει πρώτη θα απλώσει τον αφρό στ’ αρχίδια μου θα τα σηκώσει θα τα ζουλίξει μετά θα σαπουνίσει τον πούτσο: ‘Ε, αυτό εδώ είναι ακόμα σκληρό’ ύστερα θα πιάσει όλες τις τρίχες κάτω εκεί, την κοιλιά, την πλάτη, το λαιμό, τα πόδια, χαμογελώ με ευχαρίστηση κι ύστερα τη σαπουνίζω εγώ… πρώτα το μουνί στέκομαι πίσω της, ο πούτσος μου στα μάγουλα του πισινού της σαπουνίζω απαλά τις τρίχες του μουνιού, την σαπουνίζω εκεί με απαλές κινήσεις, παραμένω ίσως περισσότερο απ’ ό,τι χρειάζεται, κι ύστερα ασχολούμαι με το πίσω των ποδιών, τον κώλο, την πλάτη, το λαιμό, την γυρίζω απ΄την άλλη, τη φιλώ, σαπουνίζω τα στήθη, την πιάνω εκεί και πιο κάτω στην κοιλιά, το λαιμό, το μπροστινό των ποδιών, τους αγκώνες, τις πατούσες, κι ύστερα το μουνί, άλλη μια φορά, για γούρι. ακόμα ένα φιλί και βγαίνει πρώτη, σκουπίζεται, μερικές φορές τραγουδά καθώς εγώ παραμένω, γυρίζω το νερό στο πιο ζεστό, νιώθοντας τις καλές στιγμές του θαύματος της αγάπης ύστερα βγαίνω είναι συνήθως απόγευμα και ήσυχα, και καθώς ντυνόμαστε συζητάμε τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε, αλλά το να είμαστε μαζί λύνει τα περισσότερα θέματα, στην ουσία τα λύνει όλα μια και όσο αυτά τα θέματα παραμένουν λυμένα στην ιστορία της γυναίκας και του άνδρα, είναι διαφορετικά για τον καθένα, για άλλους χειρότερα, για άλλους καλύτερα, για μένα, είναι αρκετά θαυμάσιο να θυμάμαι τις παρελάσεις των στρατών και τα άλογα να περπατούν στον δρόμο τις αναμνήσεις του πόνου και της ήττας και της δυστυχίας: Λίντα, εσύ μου το πρόσφερες, όταν το πάρεις πίσω κάντο αργά κι αβίαστα κάντο σαν να πεθαίνω ενώ κοιμάμαι παρά ενώ είμαι ξύπνιος αμήν.

 Τσάρλς Μπουκόφσκι